Een Haarlemse vrouw met twee minderjarige kinderen zit in de schuldsanering. Ze betaalt elke maand een bescheiden bedrag om haar schulden af te lossen en wordt hierbij administratief ondersteund door een medewerker van Humanitas. Een paar maanden geleden heeft zij gehoord dat zij terminaal ziek is. Als zij komt te overlijden is zij nog niet schuldenvrij. Nu heeft zij bovenop de stress van schulden ook de stress van het naderend afscheid en het feit dat zij haar minderjarige kinderen achterlaat met een schuld. Zij kunnen de erfenis weigeren, dan weigeren zij de schulden. Maar eigenlijk wil je dat zij zich in haar laatste maanden niet bezig zou hoeven houden met zaken als schulden. Tenminste, dat wil ik niet en dat wil ook de medewerkster van Humanitas die deze casus onder mijn aandacht bracht niet.
Ik zou willen dat in dit soort uitzonderlijke omstandigheden de gemeente, die al veel heeft gedaan om haar te helpen in het schuldsaneringstraject, dat stapje zou zetten en zou zeggen ‘ je hoeft je geen zorgen meer te maken, wij regelen dit’. Het gaat om een bedrag van 500 euro dat zij nog moet betalen, aan de achterkant staat een bedrag open bij de schuldeisers van een paar duizend euro. Dankzij het goede werk van de medewerker van Humanitas en uiteindelijk het optreden van de wethouder is er een brief gestuurd naar haar schuldeisers met de vraag of zij de schuld zouden willen kwijtschelden.
Zomaar een casus. Maar wel hartverscheurend. Omdat GroenLinks wil dat altijd de Haarlemmer wordt gezien wanneer beleid wordt uitgevoerd en er ruimte is voor individuele oplossingen heeft de fractie gister tijdens de kaderbrief bespreking, de Haarlemse Maat aangeboden aan het college. Het is een staaf van 1.75 meter, zijnde de gemiddelde lengte van de Haarlemmer ( op volstrekt onwetenschappelijke wijze door mij gecalculeerd op basis van jullie opgave van lengte, waarvoor dank). Deze staaf, gesmeed door Paul van Trigt komt wat mij betreft in de B en W kamer van het stadhuis om het college er voortdurend aan te herinneren dat het beleid er is voor de Haarlemmers en niet andersom. Overigens heeft Paul, de smid, in het midden van de staaf op eigen initiatief nog een kerf gemaakt. ‘Voor de halve maatregelen’ grapte hij.
Ik heb de Haarlemse Maat vandaag al stiekem op de plek gezet waar hij wat mij betreft vastgezet zou moeten worden, naast de deur van de B en W kamer.
Overigens is hij gemaakt naar voorbeeld van de Friese maat, of Workumer El, die aan de buitenkant van het gemeentehuis van Workum is gemonteerd zodat in vroeger dagen de koopmannen hun stoffen konden afmeten.