De VVD-Haarlem is oppositiepartij en vindt dat alles geoorloofd is in de strijd, ook als het ten koste gaat van eerlijkheid en fatsoen. Een oppositiepartij kan er natuurlijk voor kiezen om geen verantwoordelijkheid te nemen voor het besturen van de stad maar zich populistisch te profileren als ‘Tegenpartij’.

De VVD-Haarlem vindt de parkeerplannen van het college een “puinhoop” “ondemocratisch, onlogisch” “asociaal” en “desastreus”. Dit zijn enkele kwalificaties, als losse citaten, die de VVD gebruikt in een actie-advertentie van 12 mei in weekblad De Haarlemmer. Zie VVD-site. De VVD verzet zich tegen ‘een parkeerplan’ terwijl het college nog geen besluit heeft genomen en er nog geen voorstel is gestuurd aan- en besproken is in, de commissie Beheer. De VVD-Haarlem ‘praat’ dus voor haar beurt. Ze hoopt kennelijk op een rumoerige Publieke Tribune tijdens de commissievergadering op 2 juni.

De VVD-Haarlem, heeft goed gekeken naar de strategie van ex-VVD’er Wilders. Eerst maak je een opgeklopte karikatuur van een ‘nog onbekend plan’ en daarna verzet je je daartegen en roept het volk op dat te steunen. Stemmingmakerij en stemmentrekkerij.

De vorige keer dat de VVD actie voerde tegen een parkeerplan kreeg ze steun van het Haarlems Dagblad omdat bewonersparticipatie werd overgeslagen. Nu is de bewonersparticipatie uitgebreid gevoerd. Er zijn drie pakketten samengesteld en daar moet het college en de raad nog uit kiezen, waarna inspraak volgt. De VVD-Haarlem, roeptoetert in feite voor haar beurt, via de advertentie.

Nu is het Haarlems Dagblad dan ook kritischer en genuanceerder.

De VVD is kennelijk zo gretig om weer een profileringactie te voeren dat ze te vroeg gestart zijn. De VVD heeft in haar advertentie uit de drie keuzepakketten ‘verbeteren leefbaarheid’ ‘verbeteren exploitatie’ en het ‘balans pakket’; de in hun ogen slechtste maatregelen genomen en tot één pakket verklaard. Tegen die zelf gecreëerde windmolens, daar vecht de VVD als een Don Quichot tegen. En laten we wel wezen: die was toch een beetje ‘zielig’.

 

Pieter Postmus