De gemeente Haarlem overweegt een heroïnepost te openen in het voormalig ge-rechtsgebouw in de Jansstraat. En als íets reactie oproept, dan is het wel de dreiging van junks in je achtertuin…

Want wij, fatsoenlijke burgers, willen toch vooral zo min mogelijk geconfronteerd worden met alles wat aan de spreekwoordelijke rand van de samenleving bivakkeert. Zéker waar het junks betreft. Voon hen geldt immers: eigen schuld, dikke bult. Ga toch een baan zoeken, get a life. En als we er als samenleving tóch iets mee moeten, dan maar zo ver mogelijk van de bewoonde wereld vandaan. Want de bewoonde wereld, die is immers van óns.

 

Dat het ook hier gaat om een groep kwetsbare mensen die door omstandigheden zijn afgegleden en zonder zorg en ondersteuning de weg omhoog niet meer kunnen vinden, wordt kortzichtig over het hoofd gezien. De meest ongenuanceerde uitspraken zijn blijkbaar geoorloofd, waar het deze groep mensen betreft.

 

Ik woonde tot voor kort in een prachtige villa, midden in het Kenaupark. Weliswaar had ik in die villa een piep-klein huur-appartement, maar toch: in het centrum van Haarlem, op 6 minuten lopen van het station en tóch midden in het groen. Één van de mooiste plekjes van Haarlem, wat mij betreft. Een plek voor uitverkorenen…

Zo zullen de daklozen en junks die geregeld in het park hun biertje en aanverwante artikelen nuttigen, er ook over denken. En terecht. Het raam van mijn woonkamer keek uit op het park en daarmee ook op ‘de junks’. En ik heb daar in die acht jaar dat ik er heb gewoond, geen last van gehad. Evenmin heb ik ze andere mensen lastig zien vallen. Ze waren vooral met zichzelf en elkaar bezig.

Desalniettemin besloot een aantal buurtbewoners dat het maar eens afgelopen moest zijn. Immers, de waarde van hun huizen dreigde te dalen door het uitzicht op het minder bedeelde deel van de samenleving dat in ‘hun’ park hing. Één van de wensen van de werkgroep was, dat de gedoogzone voor alcoholgebruik in het kenaupark opgeheven zou worden.

Mensen met een joekel van een huis, midden in een park midden in de stad, op één van de mooiste plekjes van Haarlem, willen mensen die zo goed als niks hebben, één van hun weinige genoegens afnemen: een biertje in het kenaupark. Wat klopt hier niet…

 

Wie kiest voor wonen in de binnenstad, krijgt behalve de lusten, onherroepelijk óók de lasten. Uitgaanspubliek én junks. Junks zíjn er, ze bestaan. Júist in de binnenstad. Als overheid hebben we de taak de overlast zo veel mogelijk te beperken. Daarvoor moeten voorzieningen getroffen worden, dáár waar de junks zijn. Dus níet in de Waarderpolder, maar in onze achtertuin, inderdaad.

Tenda Hoffmans