“De gemeenteraad gaat niet over ambtenaren”, dit adagium wordt elk beginnend raadslid goed ingepeperd. Ambtenaren kunnen zichzelf niet ten overstaande van raadscommissie of raad verdedigen. En wanneer burgers op de persoon van onze ambtelijke medewerkers spelen, gaan bestuurders of raadsleden ervoor liggen.
Maar bij de kadernotabehandeling van de raad in juli gaat het wel degelijk over reorganisatie en veranderingsprocessen, die in principe elke medewerker bij de gemeente Haarlem aangaan.
Deze bestuursperiode is er voor de gemeenteraad nauwelijks geld voor “leuke dingen”. Trending Topic zijn de bezuinigingen, ombuigingen, taakstellingen of welk eufemisme we maar willen gebruiken. Waar twee jaar geleden besluiten zijn genomen over het bezuinigen van 35 miljoen euro, staat deze kadernota in het teken van de herijking. Oftewel, hoe reëel waren die 35 miljoen, wat komt er nog meer op ons af en hoe gaan we daar mee om. Een van de middelen om met minder geld de stad te besturen is snijden in eigen vlees. In politieke kringen een populaire term, want geschikt om aan de “stad” duidelijk te maken dat wij in het stadhuis niet alleen maar bezig zijn met korten op subsidies, het afschaffen van prijscompensatie of het verhogen van lokale belastingen zoals parkeergelden. Een slanke en flexibele organisatie die effectief en efficiënt opereert is tegenwoordig een breed gedragen wens; maar als er financiële schaarste optreedt, is de kans het grootst dat zo’n organisatie ook daadwerkelijk van de grond komt. We zullen dan wel moeten. Op voorstel van B&W, ambtelijk voorbereid, wordt door de Raad besloten hoe de komende jaren het schip Haarlem de vele bochten en bruggen van het Spaarne veilig moet passeren.
Waardevrije besluiten bestaan niet, dat is de basis voor politieke besluitvorming. De afwegingen die daarbij gemaakt moeten worden, gaan soms gepaard met stevige politieke debatten. Daarbij rust een grote verantwoordelijkheid op de schouders van de 39 raadsleden. De besluiten gaan immers ons allemaal aan!
Lukas Mulder