Uitgesproken GroenLinks Haarlem door Roséanne Timmer-Aukes  tijdens de commissievergadering Samenleving op 20 juni.

Bij de commissie samenleving staat het Actieprogramma Toegankelijk Haarlem op de agenda. GroenLinks was positief maar vooral ook kritisch op het actieplan. Hieronder leest u een samenvatting van de bijdrage.

 

Er is lang toegewerkt naar dit stuk en er is duidelijk te lezen dat er veel werk in zit. De gemeente Haarlem is echt bezig met de ratificatie van het VN-verdrag over de rechten van mensen met een beperking. Het jaar van de toegankelijkheid, de inzet van de ambassadeurs, niet over hen maar met hen praten. Het actieprogramma en de routekaart beschouwt de gemeente als haar Lokale Inclusie-agenda. Echter na het actieprogramma goed te hebben doorgenomen moet GroenLinks tot de conclusie komen dat het een voorzichtig plan is dat niet helemaal uit de verf komt.

 

Borging binnen de organisatie

De borging van toegankelijkheid in de organisatie is een vereiste. Toegankelijkheid begint bij sociaal / de commissie samenleving maar de uitwerking zit hem voor een groot gedeelte bij ontwikkeling en beheer. Voor het niet verloren laten gaan van wat er allemaal is opgebouwd en om het actieplan echt tot uitvoering te laten komen is de coördinator, die benoemd staat in het actieplan, nodig. GroenLinks heeft navraag gedaan en kwam er achter dat deze coördinator er nog niet is. Daarop heb ik de wethouder bevraagd over deze coördinator. Er komt een zo snel mogelijk een nieuwe vacature van 0.8 fte. Dit zal goed in de gaten worden gehouden.

 

Wat mist er?

Wat GroenLinks verder mist in het stuk is een concreet stappenplan, een tijdspad. Wanneer gaan we daadwerkelijk iets doen? Daarnaast hoe het zit het met het budget voor de uitvoering van het actieplan? Hoeveel gaat alles kosten? Er wordt gesproken om een deel van het benodigde budget uit de SOR in te zetten en mogelijk gebruik te maken van de Subsidie Kleine Infrastructuur van de Provincie Noord-Holland. Dit lijkt me niet genoeg en daarnaast zijn deze potjes alleen voor aanpassingen in het fysieke domein. Daarop heb ik de wethouder bevraagd over het budget. De prioritiet van het college ligt voor een deel bij toegankelijkheid maar er zullen keuzes moeten worden gemaakt. Voor veel acties zullen aparte potjes moeten worden aangeboord.

 

In het actieplan wordt voor een deel ingegaan op sociale en communicatieve toegankelijkheid. Het budget en de uitvoeringsplannen zijn echter vooral toegespitst op fysieke toegankelijkheid. In het fysiek domein moet veel gedaan worden, maar is gelukkig ook al veel bereikt: toegankelijke bushaltes, stembureaus en gemeentelijke gebouwen. Wat GroenLinks mist is de verankering van de sociale en communicatieve toegankelijkheid. Toegankelijkheid is meer dan drempelhulpen, geleidestroken en alle communicatie op B1 niveau. Toegankelijkheid is ook rekening houden met mensen die geen gebruik maken van het internet, standaard een gebarentolk of ondertiteling inzetten bij bijeenkomsten, het normaliseren van diversiteit op scholen en werk. Toegankelijkheid is een overkoepelend begrip dat overal in zou moeten worden meegenomen.

 

Toegankelijkheid moet een gegeven zijn

Toegankelijkheid moet geen extraatje zijn maar een gegeven. Organisaties zouden moeten uitleggen waarom iets niet toegankelijk is in plaats van geprezen te worden dat ze iets wel toegankelijk hebben gemaakt. De overheid moet hierin het goede voorbeeld geven en de verantwoordelijkheid nemen. De gemeente is voor een groot deel al een goed voorbeeld, en ik hoop dat we naar 2030 verder gaan dan de wettelijke verplichtingen.

 

Kortom. Mijn complimenten voor het harde werk dat is verzet. Echter is het actieplan nog te weinig concreet om heel enthousiast te worden. Er mist een echt stappenplan om daadwerkelijk toe te werken naar een Toegankelijke Stad 2030.