De begrotingsbehandeling van 2012 zit erop. De cruciale keuzes zijn tijdens de behandeling van de kadernota in juni gemaakt; de begroting is daar een uitwerking van. Desondanks stelden de bezuinigingen ons ook nu weer voor dilemma’s. We moeten keuzes maken en de fractie van GroenLinks worstelt daar mee. We willen een gezonde financiële huishouding en onze schuldenlast verlagen. Maar we willen ook investeren in onderhoud, groen en duurzaamheid. We willen culturele voorzieningen waar we zo trots op zijn behouden en last but not least: we willen de kwetsbaren ontzien. Om de stad leefbaar en levendig te houden is het niet een kwestie van of-of, maar en-en. Dat maakt een zorgvuldige afweging van prioriteiten des te belangrijker.

Het politieke debat wordt in deze tijd al snel gedomineerd door het financiële zwaar weer waar we in zitten. De combinatie van bezuinigen en het aflossen van de schuld is een zware en ambitieuze opgave, die wat ons betreft echter niet ten koste mag gaan van andere zaken die wij belangrijk vinden. We mogen de stad niet op slot zetten. Het gaat er dus om de juiste balans te vinden tussen de financiële beperkingen enerzijds en de ambities die we hebben met Haarlem anderzijds: een groene, duurzame en sociale stad.

Vanuit het rijk wordt drastisch bezuinigd, ook op de sociale en culturele voorzieningen. We kunnen binnen onze Haarlemse begroting niet alles opvangen, maar vinden wel dat we binnen onze mogelijkheden de bezuinigingen moeten verzachten. Gelukkig viel er binnen de begroting ook nog wat geld te besteden: een bescheiden bedrag van ruim twee ton per jaar, beschikbaar voor nieuw beleid. De fracties van de coalitie hebben gezamenlijk een motie ingediend waarin dit geld voor de komende twee jaar hoofdzakelijk wordt besteed aan het verzachten van rijksmaatregelen:

1. De uitvoering van het Plan Haarlemse banen, een alternatief voor de ID-banen die door de grote kortingen op de reïntegratiegelden zijn komen te vervallen.

2. Het voortzetten van de ondersteuning en begeleiding van prostituees die uit het vak willen stappen.

3. Het voortbestaan van het productiehuis van de Toneelschuur, die vanaf 2013 geen rijkssubsidie meer krijgt. Het is een tijdelijke oplossing, die het productiehuis wat armslag geeft om op zoek te gaan naar alternatieve middelen.

4. Het planten van extra bomen.

Vier doelen, waarvan wij als Groenlinks blij zijn dat er (extra) geld voor beschikbaar komt.

Daarnaast heeft de fractie een motie ingediend waarin wij het college vragen verder vorm te geven aan de bestuurlijke aanpak van de misstanden in de prostitutie. Mensenhandel, uitbuiting, geestelijk en fysiek geweld zijn in deze branche aan de orde van de dag. De misstanden zijn afschuwelijk en daar mogen we onze ogen niet voor sluiten, ook in Haarlem niet. Wij willen dat het college hier werk van maakt en de gehele raad was het daarmee eens: alle fracties stemden vóór.

Ook hebben we een motie ingediend waarin we het college vragen een energieveiling in Haarlem te organiseren. Energieleveranciers kunnen hierop intekenen, met als randvoorwaarde 100% groene stroom. Dit levert veel lagere energiekosten op voor de deelnemers en het draagt tegelijkertijd bij aan de doelstellingen van Haarlem Klimaatneutraal 2030. Ook deze motie is aangenomen.


Onze moties voor het plaatsen van meer fietsenrekken en voor een proef waarin snorscooters op de rijbaan rijden in plaats van op het fietspad hebben we teruggetrokken omdat het college heeft toegezegd hiervoor met een voorstel te komen.

Er wordt in de meerjarenraming van deze begroting ook een aantal zaken voorgesteld waar wij onze vraagtekens bij hebben gezet. Zonder in de techniek te willen vervallen: het totale investeringsbudget zou in 2016 moeten zijn teruggebracht naar 14 miljoen euro, terwijl dat in 2012 bijvoorbeeld nog ruim 85 miljoen euro bedraagt. Dit is ons inziens onhaalbaar en vraagt dus om een nadere onderbouwing, die de wethouder in 2012 aan ons zal voorleggen.

Tot slot. Eerlijk is eerlijk: wat het maken van keuzes betreft, mogen we als raad ook kritischer zijn naar onszelf. Ruim 70 moties zijn er in totaal ingediend, waarin meer dan eens werd gevraagd om alweer een onderzoek en om plannen van aanpak over bijvoorbeeld grote (infrastructurele) investeringen. Moties die zo op het oog niks kosten, maar die, eenmaal aangenomen, de organisatie en (daarmee) de begroting wel degelijk belasten. Het is aan elke fractie afzonderlijk om hierin afwegingen te maken en kritisch te zijn ten aanzien van hun prioriteiten. Juist nu…