Uitgesproken GroenLinks in de commissie Samenleving van 2 december door Ziggy Klazes
Groen Links Haarlem maakt zich ernstige zorgen over de toename van het aantal gevallen kindermishandeling en huiselijk geweld. Daarom agendeerden wij het onderwerp.
Vorige week was ik, met een aantal van u, raadsleden , aanwezig bij een bijeenkomst waar aandacht werd gevraagd voor geweld tegen vrouwen. Eén van de sprekers was Abbie, een schrijver en acteur. Hij is opgegroeid in een gezin met een gewelddadige vader. Hij las bij de bijeenkomst een stukje voor uit zijn boek dat hij schreef over zijn jeugd. Hij omschreef wat zijn vader deed met zijn zusje toen zij te laat was thuisgekomen. Abbie is van bovenaan de trap getuige van wat er gebeurt in de keuken. Ik citeer ,verkort, uit zijn boek ‘’ hij hield de voet van Latifa stevig vast en drukte de vleesspies ( die hij verhit had in de gaspit van het fornuis) tegen haar wreef. Zij krijste het uit. Er kwam rook boven haar voet vandaan, die zich binnen een paar tellen verspreidde door de ruimte. De geur van verschroeid vlees. Uit de muren klonk een hard gebonk, waarvan hij schrok- ‘Ophouden! Of ik bel de politie! Schreeuwde de buurman’. Einde citaat. De buurman heeft overigens de politie niet gebeld
Dan lees ik de tekst uit het voorliggende document over het onderwerp 'Geweld hoort nergens thuis': ik citeer wederom ‘Bij de uitwerking van deze twee doelstellingen zijn zes concrete activiteiten benoemd voor dit jaar. De gemeenten en de betrokken ketenpartners voeren samen met de projectleider geweld hoort nergens thuis deze acties en activiteiten uit. Zo hebben de eerste trainingen voor gefaseerd samenwerken voor veiligheid (de leerlijn) plaatsgevonden en werken we nu aan het borgen van deze samenwerking (de implementatielijn). Deze visie en werkwijze vormt de kern van de regiovisie en het programma GHNT. Einde citaat
En dan vraag ik mij twee dingen af : hoe is Latifa hiermee geholpen en zou de buurman de politie nu wel hebben gebeld?
Ik twijfel niet aan de intenties van de wethouders uit de regio. Maar ik vrees dat de intimiteit van een huishouden in direct conflict is met een beleidsmatige en procesmatige aanpak- de conclusies uit het rapport over MDA++ bevestigen dit- uit dit rapport
de inschatting van de veiligheid van vrouwen klopt vaak niet
Er is vaak handelingsverlegenheid bij professionals
Er is Onwetendheid over het bespreken van het thema
Onduidelijkheid over de regie rol – ook hier is 1 gezin 1 regiehouder noodzakelijk
Er wordt te weinig met de kinderen gesproken terwijl zij expliciet aangeven betrokken te willen worden bij het proces van signalering tot evaluatie
Ik ben blij dat dit rapport nu eindelijk voor ligt. Het is scherp en verfrissend van toon
Ik heb ook gebeld met iemand in het lokale veld- zij benadrukte het belang van het vertrouwen van de slachtoffers in de hulpverlener. Een op 1 gesprekken, tijd en geduld, aandacht en moed, dat is nodig.
Een mooie rol voor het CJG die deze taak al deels op zich neemt maar die wat mij betreft verder uitgewerkt mag worden.
En dan tot slot : mishandeling en misbruik is niets minder dan een trauma. Een trauma dat zich herhaalt van generatie op generatie. Ik zou graag zien dat behandeling van de slachtoffers gericht is op het behandelen van het trauma. EMDR is niet zaligmakend maar er zijn goede resultaten geboekt- ook bij kinderen en jongeren. Dit mag wat mij betreft vaker ingezet worden.
Het onderwerp riep veel emotie op en de commissie was het erover eens dat de aanpak zoals die nu plaatsvindt te weinig effect heeft. De commissie was het met GroenLinks eens dat de afstand tussen het onderwerp en de beleidsmatige aanpak ervan, botsen. Wethouder Botter zegde toe met de commissie apart nog een keer in gesprek te gaan en te zoeken naar een Haarlemse aanpak van dit probleem waarbij de lokale, directe en persoonlijke aanpak centraal zal staan.