Column Janneke Barten: "Een maand in de gemeenteraad"

Eerste maand in de gemeenteraad

Gemeenteraadsverkiezingen, voor de meeste mensen lijkt het inmiddels weer ver weg, overschaduwd door ander nieuws. Voor mij is het dit keer anders, omdat ik eind maart geïnstalleerd werd als gemeenteraadslid. Het was een officieel gebeuren, inclusief gelofte (‘Dat verklaar en beloof ik’). De afgelopen weken kreeg ik nogal eens de vraag hoe dat raadswerk nu bevalt. Voor wie wil weten wat een nieuwbakken raadslid na de verkiezingen zoal overkomt, lees verder!

Meteen aan de bak

Een week na de installatie hebben we onze eerste inwerkdag, een lange, maar ook leerzame en leuke dag. Na uitgebreide kennismaking met de andere raadsleden en een informatief programma sluiten we de dag af met een diner. Ik zit aan tafel met een gezellig groepje raadsleden van partijen van links tot rechts. We brengen het er matig vanaf bij de pubquiz (wie weet er nou ook hoe de wc van het Frans Hals eruit ziet?), maar daar heeft de sfeer niet onder te leiden.

Als ik even langs de andere tafel loop, vraagt onze fractievoorzitter terloops of ik mijn stukken voor m’n eerstvolgende commissievergadering al heb gelezen. Eh, stukken?! Ik was in de misschien wat domme veronderstelling dat, zolang de coalitie niet was gevormd, er ook niet zoveel te vergaderen viel. Maar nee, we mogen meteen aan de slag. De volgende middag klik ik op de agenda van mijn commissievergadering. Daar verschijnt een rij van een stuk of 10 onderwerpen en meer dan 20 bijbehorende stukken met spannende titels als Wijzigingsverordening Parkeerverordening 2018, Concept gunningscriteria aanbesteding of Voortgang Uitvoeringsprogramma Structuurvisie. Hier moet ik volgende week namens de partij iets zinnigs over gaan zeggen. Oef.

Yes, beheer!

Voor wie, net als ik kortgeleden, niet zo thuis is in de gemeentepolitiek: er zijn vier commissies. Daarin worden onderwerpen voorbesproken en de resultaten worden vervolgens aan de hele raad voorgelegd om over te stemmen. Binnen onze fractie hebben we de commissies verdeeld en ik zit in ‘Beheer’. Daarmee was ik mee in m’n nopjes. Ook duurzaamheid valt namelijk onder Beheer en dat is juist het onderwerp waar ik me op wil storten.

Op mijn eerste vergadering wordt een leuk onderwerp besproken, dat mijn commissiegenoot Sacha voor haar rekening neemt. Het gaat over afvalscheiding op basisscholen. In de commissie, of eigenlijk straks in de raad, wordt bepaald dat afval van basisscholen als huishoudelijk afval in plaats van als bedrijfsafval behandeld mag worden. Daardoor kan het gescheiden opgehaald worden en kunnen Haarlemse kinderen straks al jong beginnen met afval scheiden, hetgeen nu nog niet kan. Iedereen is hier natuurlijk voor, het levert geen spannende discussie op in de vergadering. Het is wel een onderwerp waar ik blij van word. Fijn dat dit nu geregeld is, goed gedaan politiek! Dat mag ook weleens gezegd worden.

Een heikeler punt op de agenda vind ik windmolens op Schoteroog. Er zijn weliswaar nog geen concrete plannen, maar de locatie Schoteroog is aangewezen als mogelijk gebied waar windmolens kunnen komen. Ze kunnen dan ook flink hoger worden dan de molens die er nu staan. Bewoners van de aanliggende wijk Land in Zicht maken zich zorgen en uiten bezwaren. Dit vind ik een beetje spannend. Ik ben voor windmolens, maar moet ik dat straks op m’n allereerste vergadering aan een menigte verontwaardigde bewoners gaan uitleggen? Om een beeld te vormen fiets ik langs de wijk. Een rustig wijkje is het, met prachtige huizen aan het water. Overdrijven deze mensen schromelijk met hun zorgen? Ik vind van niet, de molens staan best dichtbij en ik kan me voorstellen dat ze daar niet blij mee zijn. Op de vergadering valt het uiteindelijk mee met de verontwaardigde menigte. Eén mevrouw komt inspreken. In mijn bijdrage leg ik uit waarom wij wel voor de molens zijn en ik benadruk de urgentie van de energietransitie. Voorlopig blijft het hierbij, want er zijn immers geen concrete plannen voor de molens. Dit onderwerp komt misschien nog wel eens terug.

Nog een punt dat ik voor m’n rekening neem, is de aanbestedingen van onderhoud van bijvoorbeeld bruggen en oevers. De verschillende commissieleden geven de wethouder mee om duurzaamheid zwaar mee te laten wegen en om de werknemers een minimumuurloon van 14 euro per uur te betalen. Het is niet wereldschokkend, toch vind ik dit leuk. Na m’n eerste commissievergadering ga ik tevreden naar huis.

Uren tekort

Die eerste weken duizelt het me soms. Want naast de inhoud van mijn commissie Beheer, valt er veel te leren over de kneepjes van het raadsvak. Moties, amendementen, interrupties, technische vragen, de methode Duisenberg, een raadsmarkt, we krijgen als beginners nogal wat om onze oren. Het zal nog wel even duren voor ik hier helemaal in thuis ben. We krijgen training in financiën, debatteren, de rol van de raad, de energietransitie, enzovoorts. Het is heel interessant, maar het kost nogal wat avondjes en dagdelen. En dan zijn er nog de stroom uitnodigingen in de mailbox. Een kinderdagverblijf, een iftar bij een moskee, een borrel bij een bouwbedrijf, een student die raadsleden wil interviewen, een toneelstuk met jong talent, een kennismakingsbijeenkomst met de raadsleden van Zandvoort, ga zo maar door. Zelfs als enthousiaste beginneling sla ik het meeste over, het is anders gewoon niet te doen.

Het raadswerk is tijdrovend, merk ik nu al. Als je al die stukken leest, vergaderingen bijwoont en er zoals veel mensen nog een halve of hele baan bij hebt, zie dan maar eens tijd te vinden om met de burger in gesprek te gaan. Degene waar we het tenslotte allemaal voor doen.

Hoe ik zelf met mijn prioriteiten om moet gaan, de tijd zal het leren. Ik heb alvast het goede voornemen om naar buiten gericht te blijven en verbinding te zoeken met de stad, en dan niet alleen met onze achterban, maar ook met mensen die niet op GroenLinks hebben gestemd, of helemaal niet hebben gestemd. Op naar maand 2.